Friday, January 30, 2009

Hanggang sa Pagtilaok ng Manok



Alas quatro na ng madaling araw at gising pa din ako, anak ng puta hindi ako dalawin ng antok, pinatay ko na nga ang computer ko kaninang alas dos para matulog kaso hindi pa din ako inaantok at kung ano ano pa ang naiisip ko, ayokong masayang lahat ng iyon kaya ito naisipan ko nalang magsulat at baka sakaling dalawin ako ng antok...Inabot ako ng alas dos kasi madalas kong pinapraktis ang pagdi-digital painting ngayon gamit ang adobe photoshop bago ako matulog, nagsimula akong magself-study noong last quarter ng 2008, pinapanood ko ang mga super galing na artist sa youtube at meron din silang mga site na pwede mong kuhanan ng style at idea, meron din silang mga tutorials kung paano gumawa ng digital painting, natutuwa ako kasi sine-share nila ang talents nila as an artist...iilan pa lang naman ang nagagawa ko at talagang hindi pa pulido kasi hindi pa ako sanay, lalo na ngayong wala akong hi-speed internet at hindi ako makapanood ng youtube pukingina...anyway, kanina lang nagiisip ako ng pwede kong gawin, sketch lang ako ng sketch gamit ang aking mumurahing digital pen ay nakabuo ako ng robot, bigla kong naisip na yung robot parang si Pinocchio, pero wala siyang ilong, so isipin mo nalang kung anong humahaba sa kanya kapag nagsisinungaling siya. Dahil nabanggit ko na din si Pinocchio, naisip ko din kanina (at naikalat ko na sa text to) na ano nga kaya kung ang lahat ng tao ay parang si Pinocchio na tuwing magsisinungaling tayo ay humahaba ang ilong natin, tuwang tuwa siguro ang mga pinanganak na pango, ang dami sigurong mga nangangaliwa sa asawa na matangos ang ilong, malamang ang mga lawyers matatangos din ang ilong at lalo na ang mga politiko, ang may pinakamatangos na ilong ang siyang pinakasinungaling! paano mo kaya itatago yung ilong mo nun noh? O di kaya naman, kapag nagsisinungaling ang mga tao, nagkakaroon siya ng pigsa sa mukha, yung may mukha na nagnanaknak na sa dami ng nana ay ang pinakasinungaling! yakkk! kadiri! malamang wala ng magsinungaling nun diba? Diyan ako mahina sa pagsisinungaling, hindi ko sinasabing hindi pa ako nagsisinungaling sa buong buhay ko, dahil baka may rebulto na ako kung hindi pa ako nagsisinungaling diba? Nahihirapan kasi akong magdahilan, parang hindi ko kayang itago yung guilty feeling pagkatapos magsinungaling, parang kahit alam kong mapapahamak ako ay sinasabi ko pa din ang totoo, siguro depende sa level ng pagsisinungaling, ayoko din magpanggap dahil pakiramdam ko pagsisinungaling din yun, gaya ng mga taong social climber na pilit na nagpapakasosyal eh wala naman pala...basta as much as possible ayokong magsinungaling dahil sa lahat ng ayaw ko ay yung mga sinungaling! Humaba sana mga ilong niyo! toinks!

Kagabi naman habang naglalakad ako sa palengke ng munoz at bitbit ang tatlong mabibigat na bag ay naisip ko ito...ang tao kapag nakakaramdam ng pag-ibig ay parang nakakaramdam din ng pagtae, hindi mo alam kung kailan ka aabutan, bigla mo nalang mararamdaman, pilit mo man itago, mapapansin din, pilit mo man pigilan lalabas at lalabas pa din, hindi ko naisip yun dahil natatae ako, siguro dahil naaalala ko ang crush ko, sabi ko sa sarili ko na ang swerte swerte niya at may nagkakagusto sa kanya, samantalang ako parang cellphone na walang load, zero balance, dapat talaga pinapasalamatan natin ang mga taong nagkakagusto sa atin, kahit na hindi natin siya gusto, hindi naman kailangan na gustuhin mo din siya, kundi bigyan mo lang ng recognition, pasalamatan mo siya. I thank you, tapos! Pero bakit nga kaya lately napapansin kong parang wala na yatang nagkakagusto sa akin, di ko naman sinasabing madami noon, pero ngayon as in wala eh, o di lang ko lang talaga feel na maghanap, parang wala din kasi akong gana, ewan ko ba kung bakit, parang masarap nalang tumambay at magulat na bigla nalang may maga-appear sa kawalan na gusto ka at gusto mo din siya, mas exciting yun diba? kaya parang mas feel ko pang magsulat ng blogs, pero meron kasi akong natipuhan sa friendster at sinulatan ko, ayaw ko na nga sanang sulatan pero hindi ako nakapagpigil dahil ang kyut kyut nya sobra, so nagbakasakali na din ako, noong linggo ko pa siya sinulatan, excited ako dahil baka sumagot, lumipas ang ilang araw wala pa din, ngunit kahapon pag-check ko nakita ko na nagview lang siya sa akin tapos hindi man lang sumagot sa sulat ko, paksyet! naiisip ko tuloy malamang hindi niya ako feel, hindi niya tipo ang beauty ko, bakit nga kaya? dahil ba sa way ng pagsulat ko? sobrang simple na nga lang eh nung sinulat ko eh, o baka naman sa itsura ko talaga, o di kaya dahil sa balbas ko? ang haba haba na kasi ng balbas ko eh, ang kati kati na nga ng mukha ko dahil sa haba ng balbas ko ngayon, mukha na akong nagpa-five six, pwede na akong pagkamalang terorista, siguro half-inch na ang haba bawat hibla, siguro dapat na akong magpabawas ng balbas bukas sa paboritong barbero, ngunit tuwing pinagmamasdan ko ang balbas ko sa salamin ay parang nakakahinayang ipagupit, ang tagal tagal ko kasing pinahaba sabay wala pang 30 minutes ay iikli na ulit sya kapag pinagupitan ko, hindi ko din naman gusto ang wala akong balbas kasi gusto ko yung mukha akong busabos, mukhang taong grasa, mukhang goons sa isang pelikula hehehe, kaya siguro walang nagkakagusto sa akin dahil baka natatakot sila, pero minsan naman may nagsasabi sa akin na mas bagay daw ang may balbas sa akin at mas gwapo daw ako, kahawig ko daw si Tom Cruise sa The Last Samurai, wow, kumusta naman ako dun sa sinabing yun diba? nagblush ako pramis, naglawa ang sahig sa ihi ko dahil sa tuwa, gullible ako eh hehehe! kanya kanya lang sigurong taste noh? pero ang totoong dahilan kaya ako nagbabalbas ay dahil tinatago ko ang mga pimples ko o yung mga marks ng nawalang pimples, ay malamang dahil hindi maganda ang kutis ng fez ko kaya walang nagkakagusto sa akin, paksyet na mga tigyawat kasi to mahal na mahal ako at ayaw pa akong iwan, halos araw araw nalang meron bagong lilitaw, naglilinis naman ako ng mukha pero labas pa din ng labas ang mga putangina! nakakagigil! parang ang sarap kutkutin ng swiss knife! ang dami dami ko ng produktong ginamit na pampawala ng tigyawat eh hindi pa din umaalis...hmmmmm alam ko na, siguro kasi puyat ako ng puyat, sabi nila nakakatigyawat daw yun eh, so siguro tama na ang kakapuyat ko, kaya tama na tong pagsusulat na to at baka tubuan na naman ako ng tigyawat at baka lalong wala ng magkagusto sa akin, ok lang naman ako kahit wala, pana-panahon lang yan, atleast hindi ako sinungaling dahil hindi edited ang mga pictures ko, i'd rather be hated for who i am than to be love for what im not! oh taray diba? nakuha ko lang yan sa isang shout out sa friendster, maganda eh hehehehe! experience ko na munang matulog at ala-sais na ng umaga, naririnig ko na ang mga tilaok ng manok...ciao!

Thursday, January 29, 2009

A Few Hours with a Funny Man



Sino bang makakalimot ng kantang "Humanap ka ng pangit" ? sikat na sikat yan noong 90's, halos lahat na yata ng tao sa pinas ay alam yan, ngunit may isang taong gumawa ng counter part ng kantang yan, sabi niya "Maganda ang piliin at para kang nasa langit, kung gusto mo ng pangit wag mo na kaming isabit" at ang taong tinutukoy ko is non other than the funny man Michael V. or also known as Bitoy at kahapon ay nakipagkwentuhan kami sa kanya habang nasa taping kami ng isa niyang show sa TV na Yari Ka! Twice na akong nakasama sa taping nya, nakausap ko na din sya noong last time pero saglit lang, pero this time medyo mas mahaba ang kwentuhan namin, nalaman ko na mahilig din pala siyang maglaro ng computer games at talagang madami siyang alam, mahilig din siya sa mga entertainment system but one thing that i really like about him ay mahilig din siyang mag-collect ng toys at fan sya ng StarWars! Ginagaya pa nga nya yung boses ni Darth Vader at kinuwentuhan pa nya ako tungkol sa The Force Unleashed na game, ang sarap makipagkwentuhan kay Bitoy dahil natural na natural lang siya, hindi nakakailang, parang ka-tropa lang. Iba pala talaga ang feeling ng makasama mo ang isang sikat na artista at makakwentuhan mo pa, hindi ko pinalampas ang pagkakataon, nagpakuha na din ako ng picture after ng taping para naman may souvenir ako, sana makasama ulit ako sa taping nila soon.

Sunday, January 25, 2009

Paalam Munting Kaibigan



Nakakahinayang, yan ang unang salitang pumasok sa isip ko noong nakaraan biyernes ng nagpaalam sa amin ang isa naming kapamilya, mabilis ang mga pangyayari at talaga naman nakakagulat, napaka-bata pa niya para mawala dito sa mundo, hindi man lang niya naranasan ang mabuhay na isang ganap na aso. Brixie ang ipinangalan namin sa kanya, kaparehas ng pangalan ng business ng tiyahin ko sapagkat doon siya nanggaling, bukod tanging babae sa tatlo naming alagang aso, anak siya ng isang asong gala, namatay na din ang nanay nila pagkalipas ng ilang linggo matapos silang ipinanganak ng mga kapatid niya, nasagasaan ng sasakyan ang nanay nila, biro nga namin na parang nag-suicide ang nanay nila dahil sa hirap ng buhay at hinintay lang silang magkaroon ng kani-kanilang amo. Halos 4 na buwan na si Brixie sa amin, maganda ang balihibo niya at kung susuriin mong mabuti ay may halo ang kanilang lahi, medyo malalaki din kasi ang mga paa nito. Naalala ko pa ilang araw bago siya pumanaw ay naglalaro pa kami sa kalye, inalis ko siya sa pagkakatali para naman makatakbo-takbo at makapaglaro din siya sa labas kasama ng dalawa pa naming aso, isang tawag mo lang sa pangalan niya ay lalapit na siya, tinuturuan ko pa nga siya noon na mag-SIT, kaso medyo nahihirapan pa siya, isa sa kinaiinisan niya sa paglalaro namin ay kapag ginagawa kong singkit ang kanyang mga mata, ayaw na ayaw niya yun at talaga naman napapakagat siya sa inis. Dahil tuta pa lang si Brixie ay sobrang makulit ito at palaging kumakahol, ang nakakatuwa pa sa kanya ay naiihi siya sa tuwa kapag nakikita na niya ako. Sobrang takaw din niya at madalas ay ibababa ko palang ang kainan niya ay sinusungaban niya kaagad ito at palaging linis ang kanyang kainan, simot lahat ng pagkain niya. Ngunit isang araw ay biglang may hindi magandang nangyari kay Brixie, nakakakain pa naman siya ngunit hindi siya maliksi at hindi na siya madalas kumahol, naisip namin na baka may lagnat lang kaya matamlay, hanggang dumating ang araw na hindi na niya maubos ang pagkain niya, pinainom namin siya ng gamot para gumaling kaagad siya, hinilot hilot din namin ang tiyan niya dahil baka may nakain siyang hindi maganda, naisip din namin na baka nalason siya dahil nagsisimula na siyang magsuka, naaawa ako sa kanya dahil mukhang nahihirapan siya sa kanyang nararamdaman, gusto ko na sana siyang dalhin sa beterinaryo kaso wala naman akong pera ng mga panahon na iyon at tsaka wala sa isip ko na malubha ang sakit niya, habang hinihimas ko ang kanyang ulo at hinihilot ang tiyan niya ay sinabihan ko pa siya na "Gagaling ka Brixie, gagaling ka dahil uminom ka na ng gamot, mamaya lang wala na yan at maglalaro na ulit tayo...gagaling ka, lumaban ka" nilakasan ko na din ang loob ko at hindi ako nagiisip ng hindi maganda, hindi siya mamamatay at lalaki pa siya, magbubuntis pa siya at magkakaroon ng madaming tuta, aalagaan namin lahat ng anak niya at hindi ipamimigay, mararanasan pa niyang maging isang ina, tinitingnan lang niya ako ng pasulyap sulyap tuwing sasambitin ko ng pangalan niya...Iniwan ko muna si Brixie sa kanyang pagkakahiga dahil may kailangan pa din akong gawin, lampas na ng alas-dose ng tanghali ng maalala ko na hindi pa pala ako kumakain at hindi pa din pala nakakakain ang mga aso, kaya naman pagkatapos kong kumain ay hinandaan ko na sila kaagad ng kanilang tanghalian...ngunit pagbukas ko pa lang ng pinto ay napansin kong hindi na humihinga si Brixie at binawian na siya ng buhay, naiinis ako dahil hindi ko siya nadala sa beterinaryo, naiinis ako dahil kung parte sya ng pamilya namin ay dapat hindi siya napabayaan ng ganun at sana buhay pa siya ngayon, sana buhay pa si Brixie namin, sana hindi nangyari ang mga ito, ngunit huli na ang lahat, wala ng magagawa, mamimiss ka namin Brixie, mamimiss kita lalo na yung mga paglalaro natin sa kalye, mamimiss ko ang pagkamatakaw mo at mamimiss ko ang pagkahol mo, paalam munting kaibigan. Isa sa mga nakakalungkot talaga ang mamatayan ng isang alaga, kahit ano pang klaseng alaga yan, inisip ko nalang na talagang ganyan ang buhay, may dumadating at may umaalis at mayroong naiiwan. Isa na namang nakakalungkot na pangyayari ito para sa akin ngayon buwan ng enero 2009, unang buwan pa lang at ang dami dami ng nangyayari sa akin, sunod sunod na lang ang nakakalungkot na entry ko, hindi ko nilalagay sa blogs ko ang mga kwentong ito para manghingi ng awa, hindi ko isinusulat ito upang kumuha ng atensyon sa ibang tao, ginagawa ko ito upang ipamahagi sa inyo ang mga karanasan ko sa buhay at upang sabihin na sa buhay ay hindi lang palaging masaya, palaging may pagsubok, palaging may problema at hindi tayo dapat mapanghinaan ng loob, dapat hindi masyadong nagpaapekto, dapat tuloy lang ang buhay ano pa man ang makaharap mo.

Monday, January 19, 2009

Act of Bravery



It is the moment of truth, i took a very risky decision when i told my bestfriend about my secret, its been more than a year that we've known each other, but now everything has been revealed. It happened three days ago, i went to the office to sort out my last pay, it was dark already when i got there and since i am there already, i asked my bestfriend-officemate to meet me up before he start his shift in our favorite hangout area near the building of my previous work, so i texted him right away and he replied to me that he is on his way, i am very excited to see him again that i almost wet my pants, because its been a while since the last time we see each other, after a few minutes of waiting while listening to some music on my mp3 player, i saw him from a distance, he saw me and im waiting for him to give me his big smile that could launch a thousand skidmarks on my pants but he didnt, on the other hand we did our usual knuckle to knuckle hello and we sit comfortably, the wind is chilling at that time and we decided to order a coffee-all-you-can in a nearby coffee shop, trying to catch up what we missed, we discussed a lot of things like common friends, work and about his recent problem with his family, he is very upset and he wants to tell me about it before, but he couldnt because i wasnt around anymore and that makes him more upset too, i told him that he shouldnt and i am just a phone away if needs someone to talk to, he agreed on that, i tried to make him laugh and luckily i didnt fail, i missed the way he laugh and his smiling face, i gave him some words of comfort and some advices too as a good friend would do. After a few laughs he asked me what will i do this weekend, because he feels like not going home soon after work and he wants to unwind and go somewhere, i reminded him about my friends' overnight swimming party in laguna that i told him before, then with a begging puppy like face, he asked me if he can join around and promised me that he will not be a nuisance, i told him that i just cant bring him along without asking permission, its not my birthday and its invitational and without him knowing the crowd is totally different...i really want him to come, but the consequence is on me. I could read on his face that he already noticed that im hiding something from him because im telling a lot of different reasons, i really hate myself when telling a lie, im really obvious! So i decided to press the help button, i texted the celebrant, which is one of my bestfriend too, i asked what should i do, what else should i say, should i bring him along? then quickly i got a reply that really hit me, he told me its up to me if i want to bring him and tell him the truth, its the only way to find out who are your true friends by accepting who you are...this is it, i said to myself, its been a more than a year, i know him so much and i have a big feeling that he will accept me...First i told him that he can join the swimming party and he is very happy to hear that, and then i told him that he may find hisself out of place because of the crowd that will be there, he asked me why, whats in our group and what is it that he needs to know, I told him that it is very difficult for me to explain, so i asked him if he is an open minded person, i asked him if he is not judgemental and he said "Yes, Im not!" , he cant wait for me to answer his questions because i couldnt find the right words to say so he asked me "does your group worship aliens? is it a cult? tell me now come on, trust me" ...i couldnt open my mouth and i just keep on smiling while looking at him, since that we only have a few minutes because he needs to go to work, i grabbed some air and asked him to walk outside and i will answer all his questions...as soon as we started walking outside, he asked me "Are you all (bleep) in your group? or is it just them? or youre one of them?" ...I stopped walking and moved a few inches away from him, i smiled and said the biggest revelation to my bestfriend, the answer that he's waiting for, the three letter word that changed everything, the secret that i've been hiding from him...and that answer is "YES" ...He smiled and wrapped his arm on my neck and said "its ok...im still your friend and i accept you for who you are" ...but i removed his arm from my shoulder and said " please dont touch me, i feel embarassed because i hide this from you for a long time and you might think i harrassed you in some way before..." i just dont know what the fuck i am saying at that moment...until he placed his arm again on my neck and said "you asked me if im judgemental and now youre the one whos judging me...its ok, stop putting words in my mouth" then i said sorry and explained to him that it is very a risky decision, i told him that i also got scared that he might not like it and stop being friends with me anymore and i dont want to lose him, but good thing that didnt happen. We continued our walk and told him more about me, he even admit to me that he noticed something different about my actions or body movements sometimes but he just ignore it, i told him about the group, i told him about my close friends that he already met and i gave him some details about the swimming party, i asked him if he still wants to come after i told him my secret and he said yes without a single hesitation. We reached the main entrance of the building and told him that i'll just pick him up from the office after his work and go together to the swimming party, i asked him not to tell anyone about my secret and he promised he wont. When we parted my heart is pumping on excitement and couldnt wait to tell my friends about what happened, i have teary eyes when i got inside the cab because of happiness...The following day i picked him up as i promised, we had a short rest at my friends place and went to laguna in the afternoon, he's kinda shocked when he saw my fellow groupmates, i introduced him to some of them and we really enjoyed our time swimming, dancing, singing, chatting and we also had a lot of booze and brandy. We were a bit drink when morning arrived, some of us went to bed and some are just chatting to each other while drinking coffee, then i saw my friend alone in the pool, i approached him and we stayed on the corner of the pool, i told him, "now you know my secret, i probably cant touch you anymore because you might give it a meaning" he look at me and pointed something behind me using his mouth, when i looked what he is pointing i just felt a knuckle hit over my head, it really hurts..."youre being judgemental again, i told you its ok" he said...then he moved near me and asked if i can give him a hand massage, while holding his hand and pulling his thick fingers, i asked him, "now you know what my group is like, now you know what i like...what if i told you that...in some way...ahhhmmm... i like you?" he kept silent for a few sec and then he smiled and said "that i cannot answer" there was silence for a few seconds again because i also dont know what else to say, then he stand up and told me he wants to go to sit somewhere and rest, he asked me to buy cigarettes and i did, but when i went back i already found him snoring on the bed sleeping...I couldnt stop myself thanking him for accepting me and honestly until now i cant get over on what happened, its like a dream come true. Now i have nothing to hide from him, now i can be myself when im with him. That night is not just a night of revelation for me, but also a night of bravery, a night where i found a real friend indeed, its a story of my life worth remembering.

Thursday, January 15, 2009

Wednesday, January 14, 2009

This entry is presented to you by the letter L for LOSER

If you started the year 2009 with a new job or you have just been promoted in your office then you must be so proud. If you started this year with a newly found partner who loves you so much then you must be lying on rose petals right now. If you think you started this year with a lot of compliments then you must be adorable. But if you will ask me how i started this year? you might just end up finding yourself to be very lucky. I am a happy guy, for me laughter is the best gift that we could ever have, i'm the guy who always makes people laugh, but of course im not everybody's cup of tea, thats why i always hang out with people who has the same level of insanity as i do, to avoid misconceptions and misinterpretations. I love those people who laughs a lot and make me laugh too, but laughter always has an opposite side. All of us have its own problem in life and i know that there are bigger things that is happening to someone else right now and they're probably still crying and hoping for a better life, they somehow feel like its the end of the world and they only got a few hours to live, mine is not like that but i just want to share it here. Count your blessings and not the bad things happening to you, well, i already did, and somewhat i have several, Im lucky that im still breathing, i have a very supportive family, i have some good friends and i still have some money to spend after i quit my job and i am grateful that i still have them until now. But what i couldnt understand is whats happening to my life at the beggining of this year, I tried to laugh about it but somehow its kinda unbearable, i dont know if im just being so paranoid or someone just placed a curse on me, maybe its one of those text message or email that says "if you dont pass this to 12 people, you will have a bad luck for 1 year", coz i usually ignore that, i dont know, i dont want to lose my mind because of that, or maybe i just noticed the bad things that is happening to me and i am thinking about it too much...anyway, It started on the 2nd day of the year, It has not yet passed 15 days when i officially lost the very love of my life, we tried to save our relationship and fix the problem but the decision has already made, my heart was crushed when i was asked to leave and it really hurts straight to my chest and into my heart, simply because i dont want to go, i still want to be with him, i dont want to lose him, but how can i stay with someone who doesnt want me around anymore, he told me that its better that way, so even though its really painful, i just accepted the fact that it is over and i cant really do anything about it and i should move on, only time will tell if we're really meant for each other, i'm happy that we're still friends, but i will truly miss him so much. Forgiveness went to its rightful place and after that i just put in to my mind my favorite line, that i should be nice even things goes the wrong way. I managed myself to stay calm after a few days, atleast now i know where i should stand..."think positive, think positive", i always remind myself, thats the morphine of your soul, that will make you stronger, dont be bothered by the things that is happening to you that makes you weak and distracted, be rational. To make myself feel better i just spend my time with some of my friends so that i wont feel the aftermath so much, laughter is always the best medicine, i still prescribe it, and i took a huge amount of it, i was high and crazy, all i see are bright colors flashing before my eyes, i was enjoying my time and trying to forget all the shit and stuff that made me feel bad...but suddenly, without any warning, it was brushed off by an intense black color of sadness again...One night I hang out with two of my good friends in a bar, i was happy and surprised because one of them seldom hang out with us and he was there, but i noticed that he had a big change of attitude towards me, i just dont have any idea what came to him...Prior to that, as i recall, he is certainly a nice guy without a doubt when i first met him and eventually we became good friends, we usually communicate almost eveyrday, everything was completely fine, until one day he just stopped talking to me, i asked some of my friends if they have heard anything from him, but non of them knows, until one day a common friend of ours told me that he stopped communicating because i am being posessive and he doesnt like that...I just dont know where that idea come from, what is posessive anyway? is it when you text someone a joke everyday? is it when you politely asked someone to call you, in case theyre are not busy and feel like talking? is it when you asked someone to hang out along with your friends?...OK my bitterness gauge is pumping 120kph, i should slowly pull over...A couple of weeks have passed and he seldom text me, he doesnt even answer my call, i just felt like theres a big distance, its like theres a thick high stiffed wall between us that i need to climb first before i could hear from him. Going back to that night, i just find out that he usually communicate with one of my close friend, im not jealous, no reason why i should be, somewhat i..am...hmmm...kinda...curious, especially the way he acted that night, thats what i have in mind. The three of us were still together and greeted the morning sky, i took my chance and i confronted him, i asked him why he became so cold to me, i asked him whats this sudden change all about, but my ears did not hear any serious answer, i admit it hurts, I'll ask you this, how would you feel if you have a friend beside you but makes you feel he doesnt want to talk to you or even look at you? how would you feel if you asked him for a chat but he refused and told you that he rather listen to a music? How would you feel if you thank a friend for a nice day but did not even respond to you and you find out that he respond to your other friend? Funny?...yeah right! My door is always open for him if he still wants to be friends with me, even though he treated me that way i forgive him and just like what i did when i lost my partner, i just accepted the fact and just think positive, be nice even if things goes the wrong way, bla bla bla, bla bla bla...just have fun and enjoy life, so i took a heavy dosage of laughter again after that...and i think i have taken a lot this time, because right now i am very ill, i am suffering from flu, fever and an irritating runny nose, i already took my medicines, im eating ponkan and taking a lot of water and after this i'll have a nice bed rest and how i wish i could dream of something wonderful...ill rest my head now and hoping tomorrow will be a good day for me and for us all...you must be putting your hand on your forehead right now forming a big letter L using your fingers? I'm a LOSER i know, big time, youre not the first one who said that. Somehow i thought that maybe im exaggerating things, placing some big meanings to it that would hurt me, im being paranoid, but i wish someone would told me if i really am and if i need professional help.

Only time will tell



Kamakailan lang ay nagpaalam na sa akin ang taong madalas magpasaya sa akin, ang taong pinakamahalaga sa akin, ang taong pinakamamahal ko. Napakasakit isipin na hindi ko na siya muling makakapiling, hindi ko na makikita ang maganda niyang ngiti, hindi ko na maririnig ang mga nakakatuwa niyang mga kwento, ang sarap ng mga niluluto niyang pagkain, ang pagli-lipsync nya ng mga kanta, hindi ko na mararamdaman ang mainit niyang yakap, ang malambot niyang labi at pagsabi niya sa akin ng I LOVE YOU BABES. Hindi ko makakalimutan ang mga masasayang ala-ala namin noong kami'y magkasama pa, hindi ko makakalimutan ang mga bagay na tinuro niya sa akin, hindi ko makakalimutan ang mga lugar na pinuntahan namin, ang lahat ng ito'y magsisilbing kayamanan sa akin. Namimiss ko na siya, namimiss ko na ang lahat ng mga ginagawa namin, namimiss ko na ang pakiramdam na magkasama kami. Hindi na maaaring ibalik ang lahat sa dati, kailangan magpatuloy lang ako, hindi na ako mag-aasam na magkabalikan pa kami dahil baka masktan lang ako kapag hindi nangyari. Sabi nya nga sa akin na ang lahat ng desisyon na 'to ay para sa ikabubuti naming dalawa. Masakit man at talagang nakakadurog puso ngunit kailangan kong tanggapin ang lahat. Mahal na mahal kita at alam mo yan. Patawarin mo ako sa mga nagawa kong mali kagaya ng pagpapatawad ko sa mga nagawa mo sa akin. Masaya ako na napagkasunduan natin na maging magkaibigan tayo, dahil kahit paano ay may pinagsamahan tayo. Hanggang sa muling pagkikita.

Tuesday, December 30, 2008

See You Next Year

Its the last day of the year 2008, Its a very rainy Dec 31st, how i wish this rain doesnt last long. I can still remember the past few New Year celebrations that i had, Its actually fun, we have lots of food, we light some firecrackers, we drink some booze and scream out loud in the street HAPPY NEW YEAR when the clock strikes 12midnight...but its not those things that i said that made it a good celebration, its simply because im celebrating it with my whole family. Im a bit sad because it wont happen this time, things have changed, im aware of it, especially since all of my siblings are married, they will be celebrating the New Years eve with their in-laws, i guess it will always be like that, i just think that we had a great christmas together anyway and of course they need to share some time with their in-laws too during this season...I just missed being with them during New Years eve, sigh! I'll get used to it anyhow...Im really thankful that i have my friends to celebrate the New Years eve tonight, lets see what will happen, i know them, im sure it will be fun!









these photos was taken last 2 days ago, i went to mall of asia and was able to catch the fantastic sunset view...I thought that this is great for my last entry for the year 2008. Happy New Year and i hope all of us will have a good prosperous life! See you next year!

Monday, December 29, 2008

Non Of Them Were Like You

Its been a week since the last time i've been here, I cant think of anything to write plus I was busy during xmas time, but as i woke up today, something came to my mind, Its the CHOW CHOW that i saw at my Uncle's place when we went there on xmas day! He is so cute! His paws is so big, his face looks chubby...oooohhh i so wanted to give him a scratch on his forehead and a tight embrace but i was a bit scared that he might bite even though my cousin already told me that he is harmless, So for the sake of having him with me all the time, i grabbed my cam and take a shot of him and this is how he looks like...








Isnt he so fucking cute??? and guess whats his name is ... CHOW CHOW! ooohh i so wanted to take him home with me but too bad its not possible. I think its about time to save up some money and get one before the next xmas! I LOVE YOU CHOW CHOW!!! I hope you're still alive when we visit there again.

Friday, December 19, 2008

I Wish I Know Where The Wind Will Blow

Recently I heard that there will be a TOYCON again in megamall starting Dec 19 (friday) til Dec 21 (sunday), medyo kakaiba kasi usually once a year lang ginaganap ang TOYCON, but this time meron ulit for the sake of Christmas siguro...I excitedly told my friend about it, he is also in toy collecting (mas adik yun sa akin) kaya parehas kamin excited. Sabi ko saturday kami ng morning nalang kami magpunta kaso dahil biglaan naman nagkaroon ako ng lakad ng sat morning, kaya dahil dun ay hindi na kami sabay makakapunta, kaya naman minabuti ko ng pumunta kanina. Bago ako magpunta ay nagtext na din ako sa iba kong friends at baka sakaling available sila at pwede kaming tumambay kung saan, ngunit ilan lang sa kanila ang nagreply at nagkataon na hindi din sila available, nakakatamad kasing bumayahe ngayon dahil talagang sobrang dami ng tao sa labas at mas lalo na nung dumating ako sa mall, sangkatutak ang tao, dami kasing sale tsaka pakulo ng malls ngayon. Hindi na ako naglibot at wala naman akong ibang balak kundi check lang ang TOYCON at baka may mabili akong laruan, 30Php ang entrance fee nila, mas mura kaysa noon na 100php, siguro dahil ngayon ay medyo maliit lang ang space na occupied nila at mukhang wala masyadong arte sa event, dati kasi may mga raffle pa sila at mga awards-awards sa mga umaatend na naka-costumes (COSPLAY). Tingin tingin lang muna ako parang nasa palengke lang na papisil-pisil ng mga isda, check ko ang price ng mga natitipuhan ko at tanong tanong kung magkano yung ibang toys na walang price, may kamahalan talaga ang ibang toys lalo na yung mga nasa kahon pa at mga classic toys na talaga naman nakakapaglaway, pero dahil tight ako at wala akong planong gumastos ng malaki ay naghanap lang ako ng loose na toy na kaya ng budget ko, nakakatuwa dahil nakita ko na naman yung ibang mga laruan noong 80's, mga classic Transformers, G.I.Joe's, Voltes V at kung ano ano pa, may mga bust figures pa doon ng HellBoy at Terminator, kaso wala naman interes na kuhanan ng picture. Lakad lang ako ng lakad hanggang sa may nakita na akong toy na matagal ko ng gustong magkaroon, "OMG! ITO NA!!! YEYYYYY!!!" sabi ko sa isip ko...kaso walang price, nung tinanong ko naman si manong na nagbabantay kung magkano, ang sagot nya lang ay hindi niya daw alam..."Haller..." kaya naman iniwan ko na muna yung toy at naglibot libot muna ako. Madami akong nakitang mga laruan na gusto kong bilhin,kaso ayokong lumampas ng 500Php ang gagastusin ko, hanggang doon lang!!! After several minutes of walking and sight seeing ng mga toys ay binalikan ko na yung toy na balak ko talagang bilhin at pagbalik ko ay may iba ng bantay, tinanong ko kaagad at 200Php daw yung toy, hindi pa nakuntento ang inyong lingkod at tumawad pa ako, kaso wala na daw discount yun dahil 1k ang price talaga nung toy kapag nasa kahon pa, sabagay sige na nga, "OK na to kahit hindi masyadong nagagalaw at wala na ang mga kasamang diorama"...kaya binili ko na siya! YEY ulit! and opkors gusto kong ipakita sa inyo ang toy na sinasabi ko...

Its JORGE "HURLEY" GARCIA of LOST!






Ganda ba??? Pero siyempre papaliguan ko muna siya, sasabunan at papatuyuin, lalagayan ng pabango, pupulbusan at itatabi sa pagtulog :-P Joke! lilinisan ko lang then ididisplay ko siya, gagawan ko nalang siya ng flag pole para mas mukhang ok. Hindi na ako gaanong nagtagal pagkatapos kong bumili dahil nagsisimula na akong mabato sa paikot ikot ko sa loob ng area...chineck ko ang phone ko dahil tumatawag pala yung isa kong kaibigan, kaso sabi niya hindi pa daw siya sure at iinform nalang daw nya ako kung makakalabas pa siya. Yung isa ko din kaibigan ganun din, inform nalang din daw ako. Lumabas na ako ng TOYCON dahil medyo naririnig ko na ang sikmura kong nagmumura sa gutom, as usual, pumunta ako sa peborit kong MCDO! lakad lang ako ng lakad, patingin-tingin sa paligid, muni-muni, pinagmamasdan ang mga taong nakakasalubong, karamihan bakas ang saya sa kanilang mukha, ang iba naman ay mukhang hindi mapalagay kung anong bibilhin nilang pang-regalo, lakad pa din ako ng lakad hanggang makapunta sa McDo, kakapagod din ah, mula dulo ng Mega B naglakad ako hanggang sa dulo ng Mega A noh! pero keri lang kasi madami naman akong nakikita sa paligid eh. Pagdating sa McDo ay umorder ako ng Chicken Fillet Meal, ngunit hindi daw available, so sige yung 1pc Chicken nalang yung thigh part sabi ko, hindi din daw available "Tangina naman oh" bulong ko...sige kung ano nalang meron, tapos yung 1pc chicken meal nila na float ang drinks ay 80Php, eh hindi ko feel ang float kaya sabi ko kung pwede yung ordinary na coke nalang, aba sabi ba naman 86Php daw? hala! bakit ganun?! at medium coke lang yun ah! hindi naman maexplain ng bruhang crew...so sige 1pc chicken meal nalang na float ang drinks! "MY GOODNESS! HINDI KO NA NAKAIN YUNG GUSTO KO!!!" nakahanap naman ako kaagad ng pwesto pagkatapos kong makuha ang order ko, in fairness ang daling makakuha ng upuan at table...habang kumakain ay biglang nagiba na ang pakiramdam ko, yung masigla at masayang Gwinchy ay bigla nalang nalungkot, parang bigla kong naramdaman yung pag-iisa ko, naalala ko tuloy yung sabi ko noon na mas mararamdaman mo yung pag-iisa mo kung nasa lugar ka na kung saan napaka-daming tao..."haaaaayyy" bugtong hininga nalang ang naririnig ko bukod sa pag-nguya ko sa pagkain, kinuha ko nalang si Hurley sa plastic at pinagmasdan at lalo akong nalungkot at parang gusto ko ng umiyak, "Paano pa kaya kung wala na siya dito..." pagkatapos kong kumain ay nagpunta muna ako sa labas upang manigarilyo at kumuha ng sariwang hangin at dahil kapaskuhan na ay talaga naman may kalamigan na sa labas...naupo na muna ako sa isang tabi at pinagmamasdan ang mga nagdadaanang sasakyan at mga tao habang himihithit ng usok, tiningnan ko ang cellphone ko kung may nagmessage na ngunit wala pa din kahit isa, talagang araw ko lang ngayon, biyernes kasi eh, yung iba nasa trabaho pa, yung iba naman malamang tulog na at may trabaho din ng maaga kinabukasan, haaayyy kung kailan mo kailangan ng kausap at kasama tsaka naman walang makausap...Pagkatapos kong manigarilyo ay naglakad na ulit ako at naghanap ng taxi na masasakyan, medyo may kahirapan pero hindi naman ako natagalan masyado na makakuha ng taxi. Kadalasan kapag sumasakay ako ng taxi ay nilalagay ko kaagad yung seatbelt at inuurong ang upuan paatras pala malayo ako sa dashboard, ngunit kanina bigla kong napansin na hindi ko ginawa yun, kaya naman nag-isip ako "sige nga subukan natin ang sinasabi nilang kung oras mo na, oras mo na para naman may thrill" naluluha nalang ako habang bumabyahe, magulong magulo ang isip ko, ayoko na ng ganito, sana matapos na to, sana bumalik na sa normal ang lahat...Medyo nahimasmasan nalang ako nung nakapasok na ako sa bahay at nakainom ng malamig na tubig...

...Sana alam ko kung saan direksyon umiihip ang hangin para alam ko kung anong desisyon ang gagawin ko...OK lang yan, kaya ko to...kakayanin ko to...kailangan lakasan ang loob.

Thursday, December 18, 2008

First Experience





Bakit kaya tuwing aalis tayo sa trabaho ang mga tanong na maririnig natin kadalasan sa mga tao ay "oh bakit?" o di kaya "Saan ka na lilipat?" at minsan meron pang "oh paano ka na nyan?" ...bihirang-bihira ang may magsasabi sa iyo ng "OK ka lang ba? kaya mo yan, kung kailangan mo ng tulong sabihin mo lang sa akin"...Mahirap talagang mawalan ng trabaho lalo na kung madaming umaasa sa iyo, hindi lang sa pagreresign dapat lakasan ang loob, dapat lakasan mo din pala ang loob mo sa mga bagay na mangyayari pagkatapos nito. Noong isang linggo lang ako na SFC (separated from company) at masaya ako dahil hindi ko na kinailangan tapusin ang 30days period ko, saktong sakto at nakuha ko pa ang kalahati ng 13th month ko at may pocket money ako. Isa pang kinasasaya ko ay hindi na ako inabot ng pasko sa company namin at maeenjoy ako ang buong christmas season hanggang new year! At hindi pa yan ang mas masaya, na-experience ko na din makasama sa isang malaking company xmas party! YEY!!! well, hindi ako nakakuha ng prize sa raffle, kiber ko naman, hindi naman yun ang pinunta ko dun, ang experience ang pinunta ko (sour graping). Masarap dahil wan-to-sawa ang beer, igib ako ng igib at talagang naging masiba ako sa alak nung gabing iyon, daming tao, pero ang liit ng venue kaya naman sobrang init, ilang oras lang kaming nag-stay sa xmas party at umalis na din kami ng barkada ko at dahil bata pa ang gabi ay nagpunta nalang kami sa isang hip-hop bar sa T.Morato, OK naman yung bar, malamig, sobrang maingay ang music, up-beat syempre, tapos nandun din yung ibang mga friends ng friend ko...teka ngayon ko lang na-realize na isa lang pala ang kakilala ko doon? anak ng!...anyway, nag-enjoy din naman ako at dahil sa sobrang pagod at tama ng alak ay nakatulog na ako dun sa loob ng bar, sumikat na ang araw ng makauwi ako ng bahay, bumagsak nalang ako sa sofa at nawalan ng malay.

Sunday, December 07, 2008

Of All the Names

I went to Mall of Asia one time and while doing some (window) shopping I saw this...



NO its not what you think it is, Its a store where you can buy something for your cock, i mean chicken...ROOSTER!

I KNEW IT!



BATMAN: I wish i knew how to quit you...

ROBIN: Oh, shut up Bruce and suck my tounge...

I knew there's something special between them!

Tuesday, December 02, 2008

Tuwing Sasapit ang Kapaskuhan



Sa ganitong panahon siguradong nananabik na naman ang mga bata sa mga regalo nilang matatanggap lalo na ang kanilang pinakaaasam-asam, ang mga bulinggit buong akala galing kay santa claus, yun ang kanilang alam.

Madami ding uuwi galing abroad at may dala dalang pasalubong, damit, pabango, relo, tsokolate at kung ano ano pa, at talaga naman kapansin pansin ang pangingintab ng alahas na suot ni itay at nakakasilaw ng mata.

Tuwing kapaskuhan ay madami din ang nagpapakumpil at nagpapabinyag at madami ding mga ninong at ninang na hindi na mahagilap, kawawang inaanak, nagtatampo, hanap ng hanap.

Nandyan din ang malakihang family reunion, madaming nagugulat sa paglaki ng mga bata, magkikita na naman ang mga magpipinsan, habang ang mga matatanda ay ilang oras ng nagpaplastikan.

Mawawala ba naman ang mga christmas party ng kumpanya, diyan nalang madalas nakakabawi si bossing sa mga empleyado nya, sigurado at may masayang mag-uuwi na naman ng bagong rice cooker at electric fan galing sa raffle nila.

Ang mga nag-away at nagkatampuhan noon ay nagkakabati, ang iba naman na naghiwalay ay nagkakabalikan muli.

Nabayaran na din ang mga utang, sa suking tindahan, sa bumbay at sa kapit-bahay dahil ayaw ng umabot pa sa susunod na taon malas daw kasi, doon din nakalaan ang
13th month pay para hindi na lumaki.

Ang mga batang pabalik-balik na nangangaroling sa tapat ng bahay tuwing gabi, walang pagod sa pagkanta at paglakad kung saan saan may matanggap lang na barya kahit konti.

Nakakapaglaway na mga pagkain pagsapit ng noche buena gaya ng hamon at keso de bola, sa labas naman ng simbahan tuwing simbang gabi ay maaamoy mo ang puto-bumbong at bibingka.

Haaayyy...ilan lang yan sa mga nagaganap tuwing sasapit ang kapaskuhan, Sa akin lang sana lahat ay maging masaya, mayaman man o mahirap, yan ang aking kahilingan.

Remembering THE CARDIGANS

Who will ever forget the hit song LOVEFOOL? "Love me, Love me, Say that you love me, Fool me, Fool me, Go on and fool me..." Admit it, you love it too! It was Oct 31,1992 when swedish band THE CARDIGANS was born, composed of 4 guys Peter Svensson, Magnus Sveningsson, Bengt Lagerberg, Lars-Olof Johansson and the only female in the band Nina Persson, I just so love the way she sing.



I still remember, I was in college when i enjoyed collecting cassette tapes and one of my favorite is their album FIRST BAND ON THE MOON, I never had any regrets of buying it.



I love the kind of music that they play, its like mixed of 60's and Pop music, i was like in my own world when ever i listen to them plus their MTV's are really awesome especially the uncut version of MY FAVOURITE GAME, which was also featured on the soundtrack of the Playstation video game Gran Turismo 2 for the opening sequence of races.



I trust this band, I really love them thats why i always make sure its on my mp3 player, it never fails to give pinch on my emotions when i listen to their music and recently i love listening to this song titled COMMUNICATION...



For the sake of singing along with the song, i include the lyrics here

For 27 years I’ve been trying to believe and confide in
Different people I’ve found.
Some of them got closer than others
And someone wouldn’t even bother and then you came around
I didn’t really know what to call you, you didn’t know me at all
But I was happy to explain.
I never really knew how to move you
So I tried to intrude through the little holes in your veins
And I saw you
But that’s not an invitation
That’s all I get
If this is communication
I disconnect
I’ve seen you, I know you
But I don’t know
How to connect, so I disconnect

You always seem to know where to find me and I’m still here behind you
In the corner of your eye.
I’ll never really learn how to love you
But I know that I love you through the hole in the sky.

Where I see you
And that’s not an invitation
That’s all I get
If this is communication
I disconnect
I’ve seen you, I know you
But I don’t know
How to connect, so I disconnect

Well this is an invitation
It’s not a threat
If you want communication
That’s what you get
I’m talking and talking
But I don’t know
How to connect
And I hold a record for being patient
With your kind of hesitation
I need you, you want me
But I don’t know
How to connect, so I disconnect
I disconnect.


The Cardigans albums list

-Emmerdale (1994)
-Life (1995)
-First Band on the Moon (1996)
-Gran Turismo (1998)
-Long Gone Before Daylight (2003)
-Super Extra Gravity (2005)
-Plus they released their compilation album (January 2008)


Well thats only a bit of THE CARDIGANS, I hope someday they set up a concert here in the Philippines and i will love to see them perform!


Thanks to wikipedia for some info.

Friday, November 28, 2008

The Unexplained

This photo was taken last November 22, 2008...Me and my friends went to one of our friends house to celebrate thanksgiving...We all had fun that night and our tummies are all full! after a week our friend send the pictures and while im looking at it, something really fucking scares me...did you see it?

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...dont worry if you didnt see it, try this one
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Lets focus...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


where in the fucking universe did that come from??? Is it an orb or is it just somethin shiny? If its an orb or whatever it is...it really scares me, why? because its just in front of meeeeeeee!!!!

And guess what...while im writing this entry suddenly the doorbell rings and im not even expecting anyone coming...when i looked outside, its one of the security giving a letter... whew! fucking hell!!! i better sleep now, im having goosebumps and my mind is acting up crazy already.

Tuesday, November 25, 2008

I wish i could stay...but i can't bear it anymore

I have decided already, after debating with myself for several times, after making a few attempts, I have reached the final chapter... "I QUIT!" thats what i said to my manager last saturday morning, after i handed down my resignation letter to him. He did not even stopped me from resigning, most probably because he knows my stats in terms of my performance. The main reason why i quit is that i can no longer bear what i am doing inside the office, I become someone that i hate, I could feel the rough bloody red devilish horns growing on my forehead, so to stop everything, i have decided to leave before i even get terminated... Last few months ago, I started to feel very very impatient with the customers, especially from the typical arrogant bastards who keeps on swearing over the phone, whenever i hear one, though i know they're not swearing directly to me, i just draw my fingertips loaded with hate and anger and then i will press the release button, with matching "I have no fucking time with people like you" ...but i dont let the customers hear that statement. Then i always do Bio-Break, which is the allowed time is 10mins only for the whole day for each agent, and guess what, I reached 50mins! I dont know how it happened, but i just dont care at all, all i could think of that time is to end the day, leave the office floor, rest my mind and avoid calls, Im not inspired to work at all, those are just some of the bad things that i do in the office...The stat of my performance is like a ship sinking into the depths of mariana's trench, i dont do well anymore...

It is not an easy decision to make, I could smell the scent of consequence just around the corner, but i cannot say if its good or bad, all i know is that if i finished my last 30 days on this job, i can label myself "Self-Employed" again, who doesnt pay taxes. It will be fun but hard, Ill be joining the game of "No Project, No Money" where the rules are very simple, time is in the palm of your hands, your boss is yourself, if you dont feel like working then dont, if you dont find yourself something to do, then dont expect money come to you...but i will not let myself become a bum, I want to do something, i want to go back to what i really do, what i want to do, what i really love to do, which is Art! I want to be me again, I cant just give up and waste all the 5 years that i struggled in college,Its not too late to continue what i have started in my profession, I have plans in my mind, i just wished it will bloom.

But resigning from the company is not just about losing your job, that is not the hardest part or should i say the saddest part...for me, its different...the saddest part that i always think of even before i resigned is that i can no longer see the people who i become friends with...Especially my best friend...I always get a teary eyes whenever i think of the day that i will not see him that often anymore, i'm sure i will miss him so much, i always miss him everytime i dont see him...i will miss the times that we're outside the building killing our selves smoking cigarettes and throwing jokes to each other before we start our shift, i will miss the everyday texting, telling each other that its break time already and we will see each other downstairs, I will miss the every after shift that we always wait for each other whoever finished first so that we can go home together and sleep side by side inside the bus or train, i will miss how we duet some songs while listening to a music that we both like and sharing only one earphones, i will miss the way he always drink on my coffee tumbler, the way he eat his food in the pantry, i will miss telling him that his shirt is so dirty again after eating, i will miss the way i touch the fats at the back of his head, i will miss the way he feels irritated because i keep on tickling the side of his big tummy, i will miss his signature smile, i will miss the way he makes me smile...i will miss... ... ... ... I will miss the million things about him..but the greatest of all that i will miss, is that certain happiness that i always feel inside of me whenever im with him...and i just wished, that he knows and he feels that i always appreciate every single second that we are together...i know this will not be the end of our friendship, just like they said, true friends has an invisible thread that connects with other even if they are far apart, even if they dont communicate that much, they still have that invisible thread tied to their hearts and that invisible thread is what we called LOVE.

Friday, November 21, 2008

Life Is Like A Book

Like the pages of a book, life has many chapters, you have to stop to be able to turn the page and continue reading, and like a book, you have no idea whats going to happen on the next page.

There are plenty of stories in life, different kinds of stories, just like what we read on a book, theres drama, comedy, action, suspense, fantasy and probably hundreds more...and thats how i see life, everyday is like a new page, every day a different story and on every choice or decision you make is like a different chapter...There are millions of choices that you will encounter, choices that will bring small and big differences, choices that you can never change, choices that you will regret and choices that will meet your satisfaction. But not every decision is easy, like a story teller, you need to make the story good, you need to make your readers mind wander and imagine what they are reading or else your book will end up in a fancy bookstore covered with dust and obviosly you dont want that to happen in your life...I have nothing more to add on this entry, i just wish that the next pages of my life will be truly interesting and exciting to read.

Friday, November 14, 2008

Nakakalungkot Mag-isa



Matapos ang apat na araw na pagpapahinga at pagpasok ng isang araw noong miyerkules sa nakakasukang opisina namin ay nakapag-day off ulit ako, 2 days off actually, so parang halos 6 na araw akong pahinga, sarap diba? At dahil pang-gabi ang pasok ko, gabi ko din nagagamit ang day off ko...teka dapat yata night off ang tawag dun ah!?...anyway, noong unang gabi (huwebes) ay wala naman masyadong exciting na nangyari sa akin, matapos kong manggaling sa bahay namin sa novaliches ay nagstay lang ako magdamag sa bahay sa makati at naginternet mula 12mn hanggang 5am at tsaka ako natulog ng mahimbing, nag-take ako ng sleeping pills para siguradong sagad ang tulog...Sa sumunod na araw naman (biyernes/kahapon)ay naisip ko talagang wag masayang ang araw ko, gusto kong maglamyerda, gusto kong lumabas kasama ng mga kaibigan ko, manood ng sine, kumain sa labas, uminom kung saan siguro, kahit ano basta gusto kong magsaya at magliwaliw, kaya naman pagsapit ng hapon habang wala na ang init ng araw ay naisipan ko ng ilabas ang aso ng kaibigan namin upang pataihin at paihiin sa kalye at pagkatapos nun ay nagbihis na ako upang pumunta sa megamall, dahil biyernes kahapon ay napagisip isip ko na huwag ng mag-taxi dahil siguradong terible ang trapik na naman sa EDSA at hindi nga ako nagkamali sa aking naisip. Habang nakasakay ako sa bus ay nagtext na ako sa mga kaibigan ko, tinanong ko sila kung meron bang gimik at nag-antay lang ako na may magreply sa kanila hanggang sa dumating ako sa megamall, daming tao sa megamall grabe, parang mga langgam na nagkumpol sa isang malaking tipak ng bukayo na nalaglag sa sahig, siguro dahil araw ng sahod at ang iba siguro ay nakuha na nila ang 13th month pay, daming namimili, daming kumakain, daming naglalamyerda at ang haba ng pila sa mga ATM, parang pila ng tubig sa posohan sa isang baranggay sa probinsya...hindi pa ako kumakain mula ng huwebes ng gabi kaya naman naghanap muna ako ng kakainan bago ako mag-withdraw, gusto ko sanang kumain ng kare-kare sa food court dahil naglalaway ako sa kare-kare ng mga oras na yun, kaso kadalasan hindi ganun kasarap ang kare-kare doon kaya nauwi nalang ako sa McDo, tagal ko na din hindi kumakain sa McDo at namimiss ko na ang french fries nila...Panay ang check ko sa phone ko ngunit wala pa din nagrereply kahit isa...ay meron pala kaso malabo siyang makasama dahil may pupuntahan siyang birthday party ng kaibigan niya...Di katagalan ay may nagreply pang isa sa mga tinext ko, day off nya din kaya nagtatanong siya kung saan ba ang gimik, sagot ko naman sa kanya na wala pang gimik at mag-isa lang ako sa megamall at kung gusto niya kami nalang ang lumabas at magpunta kung saan, ngunit hindi nalang daw siya lalabas at mag-stay nalang daw siya sa bahay...OK lang sabi ko. Matapos kong kumain ay nagpunta muna ako sa ATM upang mag-withdraw ng konting pang-gastos at pambili ng Rihanna & Chris Brown concert tickets (yun talaga ang rason kung bakit ako nagpunta ng mega), haba ng pila nakakainis pero wala akong magawa kundi pumila lang talaga, mukhang mabilis naman din ang takbo eh...habang nakapila ay nag-check ulit ako ng phone ngunit wala pa din ibang nagtetext, hindi ko alam kung ano ng nangyari sa mga kaibigan ko, natanggap ba nila ang text ko o talagang busy lang sila, nagsisimula na akong malungkot dahil halos 2 oras na ang nakakalipas at wala pa din kumpirmadong makakasama ko...matapos kong makakuha ng pera ay nagpunta na ako kaagad sa National Bookstore dahil may TicketWorld dun, may available pa sila tig-300+ na ticket ngunit dapat registered ka sa WATYAWANAWIN ng Globe o di kaya may resibo ka ng McDo (sayang hindi ko natabi yung resibo ko nung kumain ako) kaya naman nagregister muna ako sa WATYAWANWIN...sulit naman ang pagrehistro dahil nakabili ako ng 2 ticket worth 300+/each yung pinakamura lang, YEY!!!


Lumipas ang ilang minuto ay nagtext sa akin ang isa ko pang kaibigan at gusto niyang uminom, magkikita lang daw muna sila ng isa pa namin kaibigan, nabuhayan ako ng loob ng matanggap ko ang text na yun, sa wakas may makakasama na din ako...yosi muna ako sa labas habang nag-aantay at pagkatapos kong magyosi ay pumasok nalang ulit ako sa loob ng mall. Tumingin tingin nalang muna ako sa mga tindahan ng cellphone dahil balak kong bumili ng bago ngayon pasko kung papalarin na may matira sa pera ko, atleast may idea na ako kung ano ang mga presyo, pagkatapos nun ay nagpunta din ako sa tindahan ng mga electric appliances, tumingin din ako ng pwedeng mabili na pang-regalo, ang mamahal pero ang gaganda, nakakatuksong bumili. Teka, teka...naaaliw na ako masyado, nasaan na yung katext ko? nagtext ulit ako sa kaibigan ko para i-confirm kung tuloy ba kami at halos maluha nalang ako ng matanggap ko ang reply nya...hindi nalang daw siya makakasama dahil yung isa namin kaibigan ay may lakad ding iba...OK lang sabi ko, siguro hindi ko lang talaga araw ngayon, naiisip ko nalang na maglakad lakad sa labas upang makakuha ng sariwang hangin at pagmasdan ang bilog na buwan na nabanggit ng isa kong kaibigan sa text...Ang ganda ng hugis ng buwan ng gabing iyon, pakiramdam ko inaakit ako nito "sumama ka, lumapit ka sa akin" parang sinasambit nito...kailan ba nagsalita ang buwan diba? nababaliw na ako sa aking pag-iisa...saan ba ako pupunta? sino pa bang pwedeng makasama? wala na akong maisip hanggang sa binalak ko nalang magpunta sa makati ave. ng mag-isa, sabi ko nalang sa sarili ko na OK lang yan, nagkataon lang, wag natin sayangin ang gabing ito...Naghanap na ako ng taxi papuntang makati, hindi naman ako nahirapang makasakay, kaso yung drayber na nasakyan ko ay echosera at masyadong matanong, sabi niya...


Drayber- "gigimik ka sir?"


Ako-...Hindi...uuwi na ako...


Drayber-"Doon ka nakatira sir? sa condo ka ba nakatira?"


Ako-...Hindi, may susunduin lang ako tapos tsaka ako uuwi...(dami naman tanong nito, nakakabwisit)


Drayber- "sobrang trapik ngayon doon sa makati ave. sir, may mga ati-atihan kasi doon at tianggian, shortcut nalang tayo..."


Ako-...Sige ok lang basta makarating tayo doon.


...nakakabiwisit na natatawa nalang ako kay Manong Drayber at natuwa naman ako sa kanya kasi biglang may magandang kanta na tumugtog sa radyo at sabay kaming kumakanta...OO, Nag-Duet kami! say mo! hanggang sa makarating kami ng makati ave. grabe nga talaga ang trapik, daming sasakyan, namumula ang kulay ng kalsada dahil sa mga rear lights ng sasakyan..at laking gulat ko ng biglang tumawag sa akin yung kaibigan kong nagsabi na hindi na daw siya makakasama, tinanong nya ako kung nasaan ako, sabi ko papunta akong makati ave upang uminom mag-isa, napatingin sa akin si manong drayber matapos kong sabihin yun, siguro sabi niya sa isip niya "sabi niya may susunduin lang siya at uuwi na...sinungaling!"...sabi ng kaibigan ko na nagbago daw ang plano at susunduin nalang daw nila ako sa makati ave...WOO HOO!!! nawala ang lungkot na nadarama ko ng matanggap ko ang tawag na yun, isa na siguro yun sa pinakamagandang tawag na natanggap ko sa buong buhay ko. Sa sobrang excited ko ay muntik pa akong maka-aksidente ng nagmomotor dahil nagmamadali akong nagbukas ng pinto ng taxi at may papadaan pa lang motorsiklo, nagkagewang-gewang yung motor na halos masemplang at pagbaba ko ay hindi ko nalang tiningnan at baka mag-away lang kami, yokong masira ang gabi ko. Kaya ayun, naghintay nalang ako doon sa tapat ng A.Venue, pinanood ko nalang yung ati-atihan habang humihigop ng malamig na malamig na apple slurpee ng siete onse...medyo matagal din akong naghintay pero ok lang naman kasi siguradong may makakasama na ako at pagkalipas ng almost 30mins ay dumating na sila...YEY!!!

Apat kaming magkakasama at ang una naming ginawa ay maghanap ng makakainan, kumain na ako sabi ko pero ok lang akong kumain ulit, kaya naman nagpunta kami sa SOMS sa may Rockwell, Thai food ang sine-serve nila kaso pagdating namin doon ay pasara na ang restawran, sabi sa amin ay punta nalang kami sa SOMS Mandaluyong at siguradong bukas pa yun, dali dali kaming nagpunta kaagad sa Mandaluyong at sa awa ng diyos ay inabutan pa naman itong bukas, masarap ang pagkain nila at malalaki ang servings, sobrang busog kaming lahat. Pagkatapos nun ay nagka-ayaan kaming magpunta sa malate, hindi ko pa napupuntahan yung O-Bar at sabi ng mga kaibigan ko ay maganda nga daw doon at talagang nakakaaliw, pagdating sa malate ay naghanap kaagad kami ng parking area, araw ng biyernes yun kaya talagang sangkatutak ang mga tao sa kalye, gimik night nga talaga, 200 ang entrance sa O-bar may kasama na yung 3 beer so ok na din hindi na din lugi, siksikan sa loob grabeee! pero nakakaaliw, kasi lahat ng nandoon masaya, nagsasayawan, nagiinuman, lasing na yung iba, yung iba naman nagkwekwentuhan lang...sobrang dami ng tao sa loob kaya medyo hindi na kaya ng aircon na palamigin yung loob, kaya naisipan nalang din namin na pumuwesto nalang sa labas at doon na ipagpatuloy ang inuman, sa labas ang dami pa din mga nagiinuman, alas-3 na ng umaga kami natapos uminom at umuwi na din kami, pagdating ko sa bahay ay bagsak kaagad ako sa sofa at doon na ako nakatulog dahil sa sobrang pagod at dala na din ng alcohol.
Akala ko matatapos na ang araw ko na walang makakasama, akala ko uuwi ako ng bahay ng lasing at nagmumukmok, ngunit buti nalang hindi ganun ang nangyari, nagpapasalamat ako doon sa mga kaibigan kong nagtetext sa akin noong araw na yun at sa mga kabigan kong nakasama ko noong gabi...Maraming salamat at sa susunod ulit na paglamyerda!

Thursday, November 13, 2008

Tukso...Tukso...Napakasama mo


Parte na kaya talaga ng buhay ng tao ang matukso? Hindi yung tukso na kapag mataba ang isang tao ay babansagan siyang "Baboy" o kaya kapag payat naman ay "Butiki" o kaya naman tutuksuhin kung ano ang kapansin-pansin sa kanya o kung ano ang kapintas-pintas sa kanya.
Ang tinutukoy kong tukso ay yung kagaya ng ginawa ng dalawang unang tao dito sa mundo, ang ating unang mga magulang na sina Eba at Adan, kinain nila ang pinagbabawal na mansanas at ayun pinalayas tuloy ang mga lintek sa hardin ng eden. Maraming klase ng tukso,may taong natutuksong gumastos ng gumastos kapag may perang nakukuha. May taong natutuksong kumain ng pagkain na bawal sa kanya kahit alam niyang magkakasakit sya. May taong natutuksong magpunta sa mga porn-sites kahit alam niyang kabastusan ang laman nito. May taong natutuksong uminom ng alak at manigarilyo kahit ilang beses ng nagkakasakit. May taong natutuksong maki-apid sa iba kahit kasal na siya o may mahal na...haaaaaaayyy kay hirap talagang lumayo sa tukso, kahit anong layo mo susunod at susunod sa iyo, dalawa lang ang pagpipilian mo...magpatalo ka sa tukso at harapin ang masamang kapalit nito o huwag pansinin upang gumanda ang buhay mo...wala sa kaibigan, wala sa mga magulang ang sagot na hinahanap mo...nasa iyo lang ang desisyon kung ikaw ay magpapatukso.