Nakakarinding katahimikan

Pagkatapos ng isang magdamag ng pagtatrabaho mula kahapon ng ala-sais ng gabi hanggang ala-sais ng umaga kanina ay hindi pa din ako nakakaramdam ng antok. Nandito ako sa bahay namin ngayon dahil wala akong pasok mamayang gabi. Bukas ganun ulit ang oras ng pasok ko, 12 hrs ulit. Gaya ng dati, parehas pa din ang nararamdaman ko kapag nandito ako sa bahay namin, nababaluntan pa din ako ng lungkot at pag-iisa.

Habang nasa biyahe at papalapit ng papalapit ako sa bahay namin ay unti unti kong nararamdaman ang bigat sa dibdib. Siguro ito ang totoong buhay ko, bumabalik ako sa realidad. O di kaya may takot na ako sa pagiging mag-isa. Hanggang kailan kaya ako magiging ganito?

Ang tanging solution nalang na ginagawa ko para malibang ako ay gumawa ng artwork o di kaya makinig ng music. Dahil sa isang banda ay nailalayo ko ang pag-iisip ko ng kalungkutan. Ngunit kakaiba ang naramdaman ko ng marinig ko ang kantang ito, pakiramdam ko ay bumalik ako sa panahon kung saan una kong nakita ang samson ng amazon, dahil yun din ang saktong panahon noong una kong narinig itong kantang 'to...magkikita sana kami kaninang umaga bago ako umuwi ng bahay kaso hindi naman natuloy...SIGH!

End of Training

It's my last day of training at work and also my first day to do a morning shift which is 6am-3pm, I'm lack of sleep again (as always). I'm also running out of money and i need to produce some instantly and i got that chance yesterday. MERALCO celebrated their annual family day yesterday and we we're there to do face-painting and henna tattoo. The crowd there is massive even the sun is scorching hot. In the evening there was a program and i was able to see Mr.Pure Energy himself Gary V. He really is a great performer, no doubt about it! We finished our work almost midnight already and i felt happy because i earned some bucks and i will use it 'til the end of the month.Its nearly 3pm, I'm excited to go out today and go to the mall with my friends, its been a while since the last time i went to the mall. I love to be back in the morning shift!

Pamatay na Sulat

Kaninang umaga ay may bumulaga na naman sa amin ng kaibigan ko bago kami pumasok sa bahay. This time ay hindi patay na daga, kundi ito...



Halos magkanda-suka kami sa kakatawa ng kaibigan ko dahil sa sulat na 'to. Naisip namin na napaka-galante naman ng nagbigay nito at tila parang nag-alangan at nahihiya pa sya sa kanyang ibibigay, parang iniisip niya na mukhang hindi pa yata sapat yung ibibigay nya. Sabi ko nga ay "tangina kahit siguro presidente ng pilipinas ay matutuwa kung siya ang makatanggap ng ganyan" , at take note, in COLD CASH ito!!!

Tanong pa ng kaibigan ko na "paano kaya kung worth of donuts yun?!" Sagot ko naman ay "putangina, kung worth of donuts yun, siguro kahit pag namatay ka na ay donuts pa din ang ihahain mo sa burol mo!" dagdag pa namin na kahit yung isang milyon na worth of donuts ay ipamahagi mo sa nagugutom sa payatas ay mamomroblema ka pa din sa 24 milyon mo...hindi na kami makahinga sa kakatawa na halos tumagal ng isang minuto hanggang sa mahimasmasan...Sa nagsulat nito, kung ikaw man si Cathy! ang masasabi ko lang ay Tanginamo! Youre the BEST!!!

Murder at 2577

Pagkauwi namin kanina ng barkada ko galing sa opis ay ito ang bumulaga. Hindi pa man namin nabubuksan ang pinto ng bahay ay nagulat kami sa amin nasaksihan. Isang pusa ang pumaslang sa isang malaking daga at kitang kita namin ang pagngatngat nito sa laman ng kawawang daga na halos kalahati nalang ng katawan ang natira.



Siguro ito si "Phillip the rat" na nakatira sa bahay ng barkada namin na palaging naghahalungkat sa kusina tuwing dis-oras na ng gabi.



Nakakaawa naman, pero wala na kaming magagawa dahil walang sino mang daga ang makakasurvive sa ganyang karumaldumal na murder.

Buntis na naman si Muning

Buntis na naman si Muning, hindi ko alam kung gaano na katagal yang dinadala nya sa tiyan niya, parang hobby lang sa kanya ang pagbubuntis, ilang kuting na din ang mga nilagaw namin, nakakaawa man pero hindi namin kayang magkaroon ng CAT FACTORY sa bahay.

Asar ako sa Muning na yan, kasi napaka-magnanakaw ng pagkain, minsan matalikod lang ako eh nasa lamesa na kaagad at nagpipyesta na sa hinain kong pagkain. Madalas siyang tamaan sa akin, hampas ng tambo, sipa, basain ng tubig, ibato at kung ano ano pa. Kung mababasa to ng mga taong concern sa animals eh malamang galit na galit na sila sa akin at babasahan nila ako ng Animal Rights. Huwag kayong mag-alala, hindi ko naman paabutin na mapatay ko si Muning lalo na ngayong buntis na naman sya, mabait din naman siya kahit paano at nanghuhuli pa din ng mga daga sa bahay, magnanakaw lang talaga ang pusang patay gutom na yan!

...

...

...

Bigla ko lang naisip, buti pa si Muning may sex life.

Isang maagang pag-gising

Hindi ko na maalala kung kailan yung huling araw na gumising ako ng maaga at ngayon lang naulit. Alas-diyes palang yata ay nakatulog na ako kagabi, hindi ko normal na gawain ang matulog ng ganun kaaga, siguro'y dahil ilang araw na din akong palaging puyat at kulang sa tulog, dagdag na din ang pagod ko sa pagbiyahe mula pasay hanggang dito sa amin. Pagkatapos ko pa lang kumain ng masarap na hapunan ay nahiga na ako sa sofa at mula nun ay tuluyan na akong nakatulog. Naalimpungatan nalang ako bandang alas-tres ng madaling araw dahil may napanaginipan ako at giniginaw, hindi ko naman pwedeng patayin ang bentilador dahil siguradong papakin ako ng mga lamok na uhaw na uhaw sa dugo. Balak ko sanang lumipat sa kwarto kaso puno ng gamit ko yung kama at tinatamad na akong ayusin, kaya naman napagisipan kong kumuha nalang kumot at isang malambot na unan at bumalik sa sofa, hindi nagtagal ay nakatulog ulit ako.

Alas-otso na ng umaga ng maramdaman ko ang dampi ng sinag ng araw sa aking katawan, buong akala ko ay late na ako sa pagpasok sa iskwela ng unti-unti bumalik ang isipan ko sa realidad at namalayan na hindi na nga pala ako pumapasok at tapos na ako sa pag-aaral. Medyo pinagpapawisan na din ako at nakakaramdam ng gutom, pakiramdam ko din na ang baho na ng hininga ko at ihing ihi na, kaya hindi na ako nag-dalawang isip at bumangon na ako. Pagkatapos kong umihi ay humarap ako sa salamin, dalawang hinog na tigyawat na naman ang bumati sa akin ng magandang umaga kaibigan, kung kumikita lang ako ng pera sa bawat tigyawat na lumilitaw sa akin ay malamang napakayaman ko na. Inis na inis kong hinilamusan kaagad ang aking mukha at nagsipilyo. Bigla kong napansin na parang ang tahimik ng bahay, "ako lang bang mag-isa dito?" tanong ko sa sarili ko, pagtingin ko sa kwarto ng nanay ko ay wala sya doon, "mag-isa nga lang ako". Tiningnan ko kung mayroon almusal at napangiti nalang ako ng makita kong mayroon sa akin tinirang sinangag na kanin, itlog at 2 pirasong luncheon meat. Kumain kaagad ako at habang kumakain ay iniisip ko kung ano bang magandang gawin ngayon araw na ito, siguro mabuti pa'y mag-linis nalang muna ako ng bahay. Nabusog naman ako sa almusal kong kinain, nilagay ko nalang muna sa lababo ang pinagkainan ko at pinatampimla ang sarili ko ng isang tasang mainit na kape at tsaka nag-yosi sa likod bahay.

Paborito kong tumambay sa likod ng bahay namin sapagkat doon ay malamig ang simoy ng hangin at malilim kapag umaga. Madami dami na naman ang mga tuyong dahon na nalaglag mula sa puno ng mangga at abukado kaya matapos akong manigarilyo ay kinuha ko ang walis tingting at nagsimula ng magwalis, inipon ko ito at tsaka sinigaan. Ang gandang pagmasdan ng usok na sumisiksik sa pagitan ng mga dahon ng puno, para itong kaluluwa ng mga tuyong dahon na dumadalaw sa iba nilang kasamahan na naiwan pa sa sanga ng puno. Pagkatapos nun ay nagsimula na akong maglinis sa kwarto hanggang umabot ako sa sala, maliit lang naman ang bahay namin kaya hindi mahirap maglinis at mabilis din akong nakatapos. Pagtingin ko ng oras ay alas-diyes pa lang, natutuwa ako dahil sa sandaling oras na yun ay mayroon na kaagad akong natapos, ang sarap sarap ng pakiramdam. Mamayang hapon, kapag may tubig na ay papaliguan ko naman ang dalawa naming aso na sobra ng baho dahil ilang linggo ng hindi naliligo.

Kanton mo, Kanton ko, Kanton nating lahat

Gusto kong may isulat sa blog ko ngayon pero kanina pa ako nagiisip at wala pa rin pumapasok sa kukote ko. Ilang araw na din akong wala sa bahay, mula pa noong huwebes ng gabi, ampon na naman ako sa bahay ng isa kong kaibigan na sa katunayan ay nakikitira lang din, kaya parehas kaming ampon. Hindi naman ako hinahanap sa amin dahil sanay na ang nanay ko at kapatid na nag-iistay ako sa ibang bahay. Parehas kami ng kaibigan ko na wala pa ding makuhang trabaho, kaya naman medyo tiis kami ngayon. Kahit panay instant pansit canton at de lata lang ang kinakain namin dito ay wala namang problema, nabubusog din naman kasi kami. Nakakapagsopdrinks din naman kami paminsan minsan lalo na kapag may bisita. Hiraman ng tuwalya tuwing maliligo, share sa sabon, shampoo at toothpaste.Tabing matulog sa sofa o kaya sa komporter. Sa ngayon parehas kaming naghahanap ng pagkakakitaan, bukod sa pag-aaply online ay may isa pa kaming plano, yun ay ang magbenta ng tshirt na sarili namin ang disenyo. Sa ngayon puro disenyo pa lang ang nagagawa, konting panahon nalang siguro at makakapagpa-print na kami ng tshirt at tuloy tuloy na yun, sana lang maging successful at kumita ng malaki para naman makapagipon kami at makatulong sa pamilya...at isa pa, para makapunta kami ng ibang bansa at mameet ang mga baboy sa Hi5 at BC :-)

Habang nagbabrowse naman ako noong isang araw sa net ay mukhang nakasatuparan na ang isa sa hiling ko, sabi ko kasi na sana makakita ako ng art contest at mukhang natupad nga. May nakita ako sa net na isang painting contest ng GSIS, binasa ko kaagad ang rules at requirements para sumali at mukhang pasok naman ako sa banga. Sa april pa ang pasahan kaya madami pa akong oras para makalikha ng isang obra, matagal tagal na din na panahon mula nung huli akong nagpinta. Wala pa akong naiisip na ipipinta sa ngayon, madalas kasi lumalabas lang yung idea ko kapag kaharap ko na ang canvas at hawak ko na sa aking kamay ang brotsa. Ayokong palampasin ang pagkakataon na ito, sayang naman, kung sakaling manalo ako at makatanggap ng premyo na pera, isang tagumpay para sa akin yun at syempre hindi mawawala ang celebration at maglalagay din ako ng pera sa bangko para may ipon ako.

Sana maging matumpay ang lahat ng mga ito, para hindi na kami nakikitira sa bahay ng may bahay, para hindi na kami naghihiraman ng tuwalya, may kanya kanya na kaming sabon, shampoo at toothpaste, may kanya kanya na kaming kama at ibang klaseng pansit naman ang makain namin, yung hindi instant, yung may marami ng sahog na gulay at karne. Kakasabi ko lang kanina na wala akong maisip na isulat para sa blog ko, pero kita mo ngayon, may binabasa ka na.

FIVE TO DECIDE

Its been a while since my last post, i was busy for the past few days and i just dont know what to write about...nothing really really special happened to me for the past few days/weeks except for being busy helping to set-up our orgs valentines party and i did enjoyed hosting the event...and even though i didnt get a chance to dance with a special someone that night, i was happy doing a short dance number with 2 of my friends!

Then yesterday afternoon i went to a second job interview for graphic artist position, i was hoping that they could give me my expected salary and they did, BUT the interviewer told me that i should work Mon-Sat and sometimes they do have sunday work and, he also stressed that they always do overtime and as an under probation employee we wont get paid for doing overtime...I asked the interviewer if he can give a chance to think about it first and he told me i got until 5pm to decide, i got 2 1/2 hours to decide about it...I didnt like the offer especially the part that they will not pay me doing overtime...so what i did is that i just lie on bed and watched cartoons.