Pauwi na ako noong isang araw at nakasakay sa bus, ako lang ang tanging pasahero nung sumakay ako sa bus, ngunit pagdating sa bus station ay napuno ito kaagad at isang babae ang tumabi sa akin. Gaya ng marami ay mahilig din akong gumamit ng cellphone habang bumabyahe at habang nagtetext ako ay biglang tinanong ako ng babaeng katabi ko...
Babae: SUN ba ang gamit mo?
Ako: aah..OO (nagtaka kung bakit ako tinanong)
Bababe: Pwede bang makitawag?
Ako: ah-eh...(nagaalinlangan), Naka-unlitxt lang kasi ako eh, tsaka yung pantawag ko per-minute lang.
Babae: Ah OK, lowbatt na kasi yung cellphone ko eh, OK lang ba sa iyo kung siya nalang ang patawagin ko?
...kapal naman ng mukha nito sa isip isip ko, ayokong pagamit tong phone ko sa kanya, mahirap na...
Ako: ahhh..ehhh kasi ginagamit ko pa eh.
Babae: Saan ka ba bababa?
Ako: sa TRINOMA.
...hindi na nagsalita yung babae at nagtext nalang ako ulit habang pinakikiramdaman siya sa tabi ko, mukha naman disente yung babae at maya-maya ay nakita ko siyang naglabas ng isang plastik na folder na puno ng papel, nasipat ko yung nakasulat sa isang papel "APPLICATION FORM" , kaya naman naisip ko na baka naghahanap ng trabaho. Gusto ko din naman siyang tulungan, ngunit sa isang banda ay naisip ko din na sa panahon ngayon ay mahirap ng magtiwala kaagad sa taong hindi mo naman kilala, kaya tinanong ko na din siya...
Ako: Urgent ba yung tatawagan mo?
Babae: Ahhmm...may kukunin kasi ako na...(hindi ko maintindihan yung sinabi). Eh baka isipin niya hindi ako makadating, lowbatt na kasi yung cellphone ko.
...talagang kailangan banggitin pa niya ulit na lowbatt yung cellphone niya...
Ako: eh kung gusto mo i-text mo nalang siya oh (sabay pakita ng cellphone ko).
Babae: (medyo nag-isip) Oh sige...(tsaka kinuha ang cellphone ko para magtext)
...hindi ko makita kung ano yung itina-type niya at nakakahiya din naman kung mahuli niya akong nakatingin, naisip ko na babasahin ko nalang sa sent items kung sakaling hindi niya ito mabura. Nakakatakot lang na baka mamaya ay kung saan pala niya gamitin yun, malay ko ba kung pusher yun ng pinagbabawal na gamot at pati ako ay madamay...ngunit wala pang isang minuto ay...
Babae: Ay wag nalang...(sabay balik sa akin ng phone). Ok lang, wag nalang pala.
Ako: Sigurado ka?
Babae: OO, ok lang wag nalang (nakangiting sinabi). Nasaan na ba tayo? Malapit na ba yung TRINOMA dito?
Ako: aahhmmm...nasa GMA na tayo, Kamuning na, malapit na sa TRINOMA...(mukhang balak yata talagang makitawag).
Babae: Ano bang date ngayon?
Ako: 4...
...Pagkatapos nun ay hindi na ulit kami nag-usap at pagdating ng bus sa trinoma ay bumaba na ako...Paano kaya kung nagtext pala talaga siya at binura lang niya sa sent items yung tinext niya? Paano kung pusher nga pala talaga yun? haaayy...paranoid lang ako, pero mabuti na din talaga ang nag-iingat ngayon, mahirap ng magsisi sa huli, nilulugar din talaga dapat ang pagtulong at kabaitan sa kapwa, dahil minsan baka ikaw ay maging isang biktima.
Photorealism in the Digital Age PDF Download
4 years ago
No comments:
Post a Comment