The Unexplained

This photo was taken last November 22, 2008...Me and my friends went to one of our friends house to celebrate thanksgiving...We all had fun that night and our tummies are all full! after a week our friend send the pictures and while im looking at it, something really fucking scares me...did you see it?

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...dont worry if you didnt see it, try this one

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Lets focus...

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.

where in the fucking universe did that come from??? Is it an orb or is it just somethin shiny? If its an orb or whatever it is...it really scares me, why? because its just in front of meeeeeeee!!!!

And guess what...while im writing this entry suddenly the doorbell rings and im not even expecting anyone coming...when i looked outside, its one of the security giving a letter... whew! fucking hell!!! i better sleep now, im having goosebumps and my mind is acting up crazy already.

I wish i could stay...but i can't bear it anymore

I have decided already, after debating with myself for several times, after making a few attempts, I have reached the final chapter... "I QUIT!" thats what i said to my manager last saturday morning, after i handed down my resignation letter to him. He did not even stopped me from resigning, most probably because he knows my stats in terms of my performance. The main reason why i quit is that i can no longer bear what i am doing inside the office, I become someone that i hate, I could feel the rough bloody red devilish horns growing on my forehead, so to stop everything, i have decided to leave before i even get terminated... Last few months ago, I started to feel very very impatient with the customers, especially from the typical arrogant bastards who keeps on swearing over the phone, whenever i hear one, though i know they're not swearing directly to me, i just draw my fingertips loaded with hate and anger and then i will press the release button, with matching "I have no fucking time with people like you" ...but i dont let the customers hear that statement. Then i always do Bio-Break, which is the allowed time is 10mins only for the whole day for each agent, and guess what, I reached 50mins! I dont know how it happened, but i just dont care at all, all i could think of that time is to end the day, leave the office floor, rest my mind and avoid calls, Im not inspired to work at all, those are just some of the bad things that i do in the office...The stat of my performance is like a ship sinking into the depths of mariana's trench, i dont do well anymore...

It is not an easy decision to make, I could smell the scent of consequence just around the corner, but i cannot say if its good or bad, all i know is that if i finished my last 30 days on this job, i can label myself "Self-Employed" again, who doesnt pay taxes. It will be fun but hard, Ill be joining the game of "No Project, No Money" where the rules are very simple, time is in the palm of your hands, your boss is yourself, if you dont feel like working then dont, if you dont find yourself something to do, then dont expect money come to you...but i will not let myself become a bum, I want to do something, i want to go back to what i really do, what i want to do, what i really love to do, which is Art! I want to be me again, I cant just give up and waste all the 5 years that i struggled in college,Its not too late to continue what i have started in my profession, I have plans in my mind, i just wished it will bloom.

But resigning from the company is not just about losing your job, that is not the hardest part or should i say the saddest part...for me, its different...the saddest part that i always think of even before i resigned is that i can no longer see the people who i become friends with...Especially my best friend...I always get a teary eyes whenever i think of the day that i will not see him that often anymore, i'm sure i will miss him so much, i always miss him everytime i dont see him...i will miss the times that we're outside the building killing our selves smoking cigarettes and throwing jokes to each other before we start our shift, i will miss the everyday texting, telling each other that its break time already and we will see each other downstairs, I will miss the every after shift that we always wait for each other whoever finished first so that we can go home together and sleep side by side inside the bus or train, i will miss how we duet some songs while listening to a music that we both like and sharing only one earphones, i will miss the way he always drink on my coffee tumbler, the way he eat his food in the pantry, i will miss telling him that his shirt is so dirty again after eating, i will miss the way i touch the fats at the back of his head, i will miss the way he feels irritated because i keep on tickling the side of his big tummy, i will miss his signature smile, i will miss the way he makes me smile...i will miss... ... ... ... I will miss the million things about him..but the greatest of all that i will miss, is that certain happiness that i always feel inside of me whenever im with him...and i just wished, that he knows and he feels that i always appreciate every single second that we are together...i know this will not be the end of our friendship, just like they said, true friends has an invisible thread that connects with other even if they are far apart, even if they dont communicate that much, they still have that invisible thread tied to their hearts and that invisible thread is what we called LOVE.

Life Is Like A Book

Like the pages of a book, life has many chapters, you have to stop to be able to turn the page and continue reading, and like a book, you have no idea whats going to happen on the next page.

There are plenty of stories in life, different kinds of stories, just like what we read on a book, theres drama, comedy, action, suspense, fantasy and probably hundreds more...and thats how i see life, everyday is like a new page, every day a different story and on every choice or decision you make is like a different chapter...There are millions of choices that you will encounter, choices that will bring small and big differences, choices that you can never change, choices that you will regret and choices that will meet your satisfaction. But not every decision is easy, like a story teller, you need to make the story good, you need to make your readers mind wander and imagine what they are reading or else your book will end up in a fancy bookstore covered with dust and obviosly you dont want that to happen in your life...I have nothing more to add on this entry, i just wish that the next pages of my life will be truly interesting and exciting to read.

Nakakalungkot Mag-isa

Matapos ang apat na araw na pagpapahinga at pagpasok ng isang araw noong miyerkules sa nakakasukang opisina namin ay nakapag-day off ulit ako, 2 days off actually, so parang halos 6 na araw akong pahinga, sarap diba? At dahil pang-gabi ang pasok ko, gabi ko din nagagamit ang day off ko...teka dapat yata night off ang tawag dun ah!?...anyway, noong unang gabi (huwebes) ay wala naman masyadong exciting na nangyari sa akin, matapos kong manggaling sa bahay namin sa novaliches ay nagstay lang ako magdamag sa bahay sa makati at naginternet mula 12mn hanggang 5am at tsaka ako natulog ng mahimbing, nag-take ako ng sleeping pills para siguradong sagad ang tulog...Sa sumunod na araw naman (biyernes/kahapon)ay naisip ko talagang wag masayang ang araw ko, gusto kong maglamyerda, gusto kong lumabas kasama ng mga kaibigan ko, manood ng sine, kumain sa labas, uminom kung saan siguro, kahit ano basta gusto kong magsaya at magliwaliw, kaya naman pagsapit ng hapon habang wala na ang init ng araw ay naisipan ko ng ilabas ang aso ng kaibigan namin upang pataihin at paihiin sa kalye at pagkatapos nun ay nagbihis na ako upang pumunta sa megamall, dahil biyernes kahapon ay napagisip isip ko na huwag ng mag-taxi dahil siguradong terible ang trapik na naman sa EDSA at hindi nga ako nagkamali sa aking naisip. Habang nakasakay ako sa bus ay nagtext na ako sa mga kaibigan ko, tinanong ko sila kung meron bang gimik at nag-antay lang ako na may magreply sa kanila hanggang sa dumating ako sa megamall, daming tao sa megamall grabe, parang mga langgam na nagkumpol sa isang malaking tipak ng bukayo na nalaglag sa sahig, siguro dahil araw ng sahod at ang iba siguro ay nakuha na nila ang 13th month pay, daming namimili, daming kumakain, daming naglalamyerda at ang haba ng pila sa mga ATM, parang pila ng tubig sa posohan sa isang baranggay sa probinsya...hindi pa ako kumakain mula ng huwebes ng gabi kaya naman naghanap muna ako ng kakainan bago ako mag-withdraw, gusto ko sanang kumain ng kare-kare sa food court dahil naglalaway ako sa kare-kare ng mga oras na yun, kaso kadalasan hindi ganun kasarap ang kare-kare doon kaya nauwi nalang ako sa McDo, tagal ko na din hindi kumakain sa McDo at namimiss ko na ang french fries nila...Panay ang check ko sa phone ko ngunit wala pa din nagrereply kahit isa...ay meron pala kaso malabo siyang makasama dahil may pupuntahan siyang birthday party ng kaibigan niya...Di katagalan ay may nagreply pang isa sa mga tinext ko, day off nya din kaya nagtatanong siya kung saan ba ang gimik, sagot ko naman sa kanya na wala pang gimik at mag-isa lang ako sa megamall at kung gusto niya kami nalang ang lumabas at magpunta kung saan, ngunit hindi nalang daw siya lalabas at mag-stay nalang daw siya sa bahay...OK lang sabi ko. Matapos kong kumain ay nagpunta muna ako sa ATM upang mag-withdraw ng konting pang-gastos at pambili ng Rihanna & Chris Brown concert tickets (yun talaga ang rason kung bakit ako nagpunta ng mega), haba ng pila nakakainis pero wala akong magawa kundi pumila lang talaga, mukhang mabilis naman din ang takbo eh...habang nakapila ay nag-check ulit ako ng phone ngunit wala pa din ibang nagtetext, hindi ko alam kung ano ng nangyari sa mga kaibigan ko, natanggap ba nila ang text ko o talagang busy lang sila, nagsisimula na akong malungkot dahil halos 2 oras na ang nakakalipas at wala pa din kumpirmadong makakasama ko...matapos kong makakuha ng pera ay nagpunta na ako kaagad sa National Bookstore dahil may TicketWorld dun, may available pa sila tig-300+ na ticket ngunit dapat registered ka sa WATYAWANAWIN ng Globe o di kaya may resibo ka ng McDo (sayang hindi ko natabi yung resibo ko nung kumain ako) kaya naman nagregister muna ako sa WATYAWANWIN...sulit naman ang pagrehistro dahil nakabili ako ng 2 ticket worth 300+/each yung pinakamura lang, YEY!!!

Lumipas ang ilang minuto ay nagtext sa akin ang isa ko pang kaibigan at gusto niyang uminom, magkikita lang daw muna sila ng isa pa namin kaibigan, nabuhayan ako ng loob ng matanggap ko ang text na yun, sa wakas may makakasama na din ako...yosi muna ako sa labas habang nag-aantay at pagkatapos kong magyosi ay pumasok nalang ulit ako sa loob ng mall. Tumingin tingin nalang muna ako sa mga tindahan ng cellphone dahil balak kong bumili ng bago ngayon pasko kung papalarin na may matira sa pera ko, atleast may idea na ako kung ano ang mga presyo, pagkatapos nun ay nagpunta din ako sa tindahan ng mga electric appliances, tumingin din ako ng pwedeng mabili na pang-regalo, ang mamahal pero ang gaganda, nakakatuksong bumili. Teka, teka...naaaliw na ako masyado, nasaan na yung katext ko? nagtext ulit ako sa kaibigan ko para i-confirm kung tuloy ba kami at halos maluha nalang ako ng matanggap ko ang reply nya...hindi nalang daw siya makakasama dahil yung isa namin kaibigan ay may lakad ding iba...OK lang sabi ko, siguro hindi ko lang talaga araw ngayon, naiisip ko nalang na maglakad lakad sa labas upang makakuha ng sariwang hangin at pagmasdan ang bilog na buwan na nabanggit ng isa kong kaibigan sa text...Ang ganda ng hugis ng buwan ng gabing iyon, pakiramdam ko inaakit ako nito "sumama ka, lumapit ka sa akin" parang sinasambit nito...kailan ba nagsalita ang buwan diba? nababaliw na ako sa aking pag-iisa...saan ba ako pupunta? sino pa bang pwedeng makasama? wala na akong maisip hanggang sa binalak ko nalang magpunta sa makati ave. ng mag-isa, sabi ko nalang sa sarili ko na OK lang yan, nagkataon lang, wag natin sayangin ang gabing ito...Naghanap na ako ng taxi papuntang makati, hindi naman ako nahirapang makasakay, kaso yung drayber na nasakyan ko ay echosera at masyadong matanong, sabi niya...

Drayber- "gigimik ka sir?"

Ako-...Hindi...uuwi na ako...

Drayber-"Doon ka nakatira sir? sa condo ka ba nakatira?"

Ako-...Hindi, may susunduin lang ako tapos tsaka ako uuwi...(dami naman tanong nito, nakakabwisit)

Drayber- "sobrang trapik ngayon doon sa makati ave. sir, may mga ati-atihan kasi doon at tianggian, shortcut nalang tayo..."

Ako-...Sige ok lang basta makarating tayo doon.

...nakakabiwisit na natatawa nalang ako kay Manong Drayber at natuwa naman ako sa kanya kasi biglang may magandang kanta na tumugtog sa radyo at sabay kaming kumakanta...OO, Nag-Duet kami! say mo! hanggang sa makarating kami ng makati ave. grabe nga talaga ang trapik, daming sasakyan, namumula ang kulay ng kalsada dahil sa mga rear lights ng sasakyan..at laking gulat ko ng biglang tumawag sa akin yung kaibigan kong nagsabi na hindi na daw siya makakasama, tinanong nya ako kung nasaan ako, sabi ko papunta akong makati ave upang uminom mag-isa, napatingin sa akin si manong drayber matapos kong sabihin yun, siguro sabi niya sa isip niya "sabi niya may susunduin lang siya at uuwi na...sinungaling!"...sabi ng kaibigan ko na nagbago daw ang plano at susunduin nalang daw nila ako sa makati ave...WOO HOO!!! nawala ang lungkot na nadarama ko ng matanggap ko ang tawag na yun, isa na siguro yun sa pinakamagandang tawag na natanggap ko sa buong buhay ko. Sa sobrang excited ko ay muntik pa akong maka-aksidente ng nagmomotor dahil nagmamadali akong nagbukas ng pinto ng taxi at may papadaan pa lang motorsiklo, nagkagewang-gewang yung motor na halos masemplang at pagbaba ko ay hindi ko nalang tiningnan at baka mag-away lang kami, yokong masira ang gabi ko. Kaya ayun, naghintay nalang ako doon sa tapat ng A.Venue, pinanood ko nalang yung ati-atihan habang humihigop ng malamig na malamig na apple slurpee ng siete onse...medyo matagal din akong naghintay pero ok lang naman kasi siguradong may makakasama na ako at pagkalipas ng almost 30mins ay dumating na sila...YEY!!!

Apat kaming magkakasama at ang una naming ginawa ay maghanap ng makakainan, kumain na ako sabi ko pero ok lang akong kumain ulit, kaya naman nagpunta kami sa SOMS sa may Rockwell, Thai food ang sine-serve nila kaso pagdating namin doon ay pasara na ang restawran, sabi sa amin ay punta nalang kami sa SOMS Mandaluyong at siguradong bukas pa yun, dali dali kaming nagpunta kaagad sa Mandaluyong at sa awa ng diyos ay inabutan pa naman itong bukas, masarap ang pagkain nila at malalaki ang servings, sobrang busog kaming lahat. Pagkatapos nun ay nagka-ayaan kaming magpunta sa malate, hindi ko pa napupuntahan yung O-Bar at sabi ng mga kaibigan ko ay maganda nga daw doon at talagang nakakaaliw, pagdating sa malate ay naghanap kaagad kami ng parking area, araw ng biyernes yun kaya talagang sangkatutak ang mga tao sa kalye, gimik night nga talaga, 200 ang entrance sa O-bar may kasama na yung 3 beer so ok na din hindi na din lugi, siksikan sa loob grabeee! pero nakakaaliw, kasi lahat ng nandoon masaya, nagsasayawan, nagiinuman, lasing na yung iba, yung iba naman nagkwekwentuhan lang...sobrang dami ng tao sa loob kaya medyo hindi na kaya ng aircon na palamigin yung loob, kaya naisipan nalang din namin na pumuwesto nalang sa labas at doon na ipagpatuloy ang inuman, sa labas ang dami pa din mga nagiinuman, alas-3 na ng umaga kami natapos uminom at umuwi na din kami, pagdating ko sa bahay ay bagsak kaagad ako sa sofa at doon na ako nakatulog dahil sa sobrang pagod at dala na din ng alcohol.

Akala ko matatapos na ang araw ko na walang makakasama, akala ko uuwi ako ng bahay ng lasing at nagmumukmok, ngunit buti nalang hindi ganun ang nangyari, nagpapasalamat ako doon sa mga kaibigan kong nagtetext sa akin noong araw na yun at sa mga kabigan kong nakasama ko noong gabi...Maraming salamat at sa susunod ulit na paglamyerda!

Tukso...Tukso...Napakasama mo

Parte na kaya talaga ng buhay ng tao ang matukso? Hindi yung tukso na kapag mataba ang isang tao ay babansagan siyang "Baboy" o kaya kapag payat naman ay "Butiki" o kaya naman tutuksuhin kung ano ang kapansin-pansin sa kanya o kung ano ang kapintas-pintas sa kanya.

Ang tinutukoy kong tukso ay yung kagaya ng ginawa ng dalawang unang tao dito sa mundo, ang ating unang mga magulang na sina Eba at Adan, kinain nila ang pinagbabawal na mansanas at ayun pinalayas tuloy ang mga lintek sa hardin ng eden. Maraming klase ng tukso,may taong natutuksong gumastos ng gumastos kapag may perang nakukuha. May taong natutuksong kumain ng pagkain na bawal sa kanya kahit alam niyang magkakasakit sya. May taong natutuksong magpunta sa mga porn-sites kahit alam niyang kabastusan ang laman nito. May taong natutuksong uminom ng alak at manigarilyo kahit ilang beses ng nagkakasakit. May taong natutuksong maki-apid sa iba kahit kasal na siya o may mahal na...haaaaaaayyy kay hirap talagang lumayo sa tukso, kahit anong layo mo susunod at susunod sa iyo, dalawa lang ang pagpipilian mo...magpatalo ka sa tukso at harapin ang masamang kapalit nito o huwag pansinin upang gumanda ang buhay mo...wala sa kaibigan, wala sa mga magulang ang sagot na hinahanap mo...nasa iyo lang ang desisyon kung ikaw ay magpapatukso.

INFINITY

I BEND AND I BLOW

T'was a night filled with laughs, food, booze, friends and greetings! I celebrated my post-29th birthday party last friday, actually its not just me who celebrate that night, two of my friends also celebrated their birthday with me...Another year is added to my age, a new chapter begins.

Thanks to everyone who came, you know who you are...it will not be a special day without you guys! My birthday wish is to be with you guys again on my next bend and blow celebration!

WHY NOT?

Imagine if the President of your country is a Psychic, He already knows whats going to happen in the future, His plans is very much ahead and could be precise..."Dont do this, dont do that, I already foresee whats going to happen if you insist..." Why not, right? well we all know that not all predictions can come true, but im sure it will be very exciting to have a Psychic President!