Maamong Mukha

Isang matahimik na linggo, mag-isa sa bahay at walang makausap, walang magawa, nakahiga lang ako sa kama at nakatingin sa kisame, nagmumuni-muni, pilit kumukuha ng antok upang makatulog. Ngunit sa dami ng iniisip ay hindi magawang makatulog, iniisip ang mga nagdaang pangyayari sa aking sarili, hanggang sa naalala ko na naman siya, naalala ko na naman ang maamo niyang mukha na umiiyak sa tabi ng pinto habang pinagmamasdan akong nagiimpake ng aking gamit paalis ng bahay niya.